Toetsen laten een zacht tromgeroffel horen als ze worden aangeraakt.

Letters vormen zich tot woorden en zinnen, verwoorden een gedachtegoed.

Plots breken wolken open, wordt de schemering verlicht.

Schijnt een lichtstraal door het raam naar binnen, precies daar waar hij wezen moet.

In een reflex knijpen oogleden samen, misschien wel angstig voor helder licht.

Die laatste gedachte wordt subtiel vervangen, met liefde en behendigheid.

Er wordt in stilte gesproken: “Ik deel met jullie mijn onzichtbare stralen van beschermende Liefde en zuiver Licht.”

Wandel in Liefde

André