Omringd door familie, vrienden en vriendinnen is het ergens in mij aanwezig. Niet gehoord door het rumoer van alledag.

Maar hoe omschrijf ik het dat er al jaren is. Dat gevoel in de diepte van mijn, ja wat?

Net als magma dat met geduld de aarde openscheurt is er plots een drukkend gevoel van gemis.

Een hunkering naar Liefde nog door niemand vervult.

Onderweg, teruggeworpen op mijzelf omarm ik de elementen, laat ik mijn gedachtes met elke stap verder los.

Ze vervliegen in de wind, de zon en de regen, leggen bloot, dat wat er altijd Al was.

Nu is er geen jagen meer naar Liefde, laat ik Het stromen en deel met heel mijn hart.

Wandel in Liefde,

André