Als “zoeker” word je soms ook wel eens onderworpen aan een test. Tenminste, in mijn filosofie.

Zo kwamen wij met een aantal “zoekers” samen om te mediteren. Net voordat wij gezamelijk de meditatie startte klonk de deurbel. Wie zal het zijn? Ik hoor een stem en weet het meteen. Het is M. Als ze maar niet naast mij komt zitten hoor ik mijzelf denken. Oeps, die gedachte was er ineens.

Ze is zo’n lieverd, maar zo onrustig tijdens haar meditaties. Ze beweegt continue en maakt telkens geluidjes. Gelukkig zijn er meerdere plaatsen vrij, dus dat komt wel goed.

Maar je begrijpt het vast wel, deze avond valt er iets te leren voor mij. Iets om bewust van te worden en om los te laten. M. neemt plaats op de stoel naast mij en wij zeggen elkaar gedag. Ooh, ze heeft ook een mok mee om te drinken. Ik overweeg heel even om een rij verder te gaan zitten. Nee, toch maar niet. Het komt vast wel goed.

Na de klanken van een inspirerende verhaal en een gezamelijk zingen starten we de meditatie. En ja, M. beweegt onrustig en maakt geluidjes zoals altijd.

En ik? Vandaag ervaar ik een diepere meditatie en meer liefdevolle vriendelijkheid in mijzelf.

Dankbaar en vol vertrouwen rij ik naar huis in de wetenschap dat eerdere ervaringen niet de realiteit zijn in het nu.

Dank je wel M.